DE CRAENE Bart en Anya 

Stad : Sint-Petersburg

Land : Rusland

E-mail : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Website : undefined 

Project:  Calvary Chapel

 
Bart De Craene, in 1976geboren in Schoten, houdt wel van een uitdaging. Op school was hij niet goed in wiskunde, maar talen lagen hem wel. Daarom koos hij voor een studie als tolk-vertaler, en opteerde hij voor de niet zo evidente combinatie Frans-Russisch. Na zijn opleiding zocht hij manieren om de opgedane kennis in praktijk om te zetten, en schreef Bart een aantal christelijke organisaties aan. Uiteindelijk belandde hij via een Nederlandse stichting in Sint-Petersburg om er een conferentie op te zetten. Helemaal soepel verliep dat niet: het was de bedoeling dat er een team naar Rusland zou vertrekken, maar al bij al bleek Bart het hele team op z'n eentje te vormen. Van de gehoopte 1000 deelnemers kwamen er maar 350 naar de conferentie. Toch had Bart intussen de smaak van het werken in Rusland te pakken gekregen. Hij kreeg de vraag om de voorganger van een plaatselijke kerk te assisteren en ging op de uitdaging in. De gemeente hoort bij ‘Calvary Chapel’, een denominatie die wereldwijd 1500 kerken telt,  waarvan 3 in Sint-Petersburg. Het leek even een calvarietocht te worden toen de voorganger kort na Bart’s aankomst naar Amerika vertrok en het werk aan hem overliet. Echter,

de gemeente die voornamelijk uit jonge mensen bestond, ging onder zijn leiding enthousiast verder. Een van die jongeren, Anya uit Kazachstan, leerde hij al snel beter kennen. Inmiddels zijn ze elf jaar getrouwd en hebben ze drie kinderen. Ze wonen in een klein appartementje in de stad die ook wel het Venetië van het Noorden wordt genoemd, met z’n talloze riviertjes en bruggetjes – iets wat onmiskenbaar te danken is aan tsaar Peter de Grote, die daarvoor zijn inspiratie ging opdoen in Nederland. Sint-Petersburg herbergt meer dan 5 miljoen inwonersén het grootste museum ter wereld: de Hermitage. Mooi is vooral het historische centrum; daarbuiten zie je het ‘echte Rusland’, dat in de eerste plaats toch veel uiterlijke schijn is… Zendeling in Rusland zijn, is geen vanzelfsprekendheid, we kennen zelf alleszins niemand anders die vanuit ons land naar daar getrokken is. We kennen het land vooral als het communistische en atheïstische bolwerk van vroeger. Toch heeft de orthodoxe kerk een lange geschiedenis die de tijd dat geloof officieel verboden was, overleefde. Daarnaast zijn er natuurlijk de ondergrondse kerken die die tijd ondanks veel lijden doorgekomen zijn. Veel andere, meestal evangelische kerken, dateren van na de val van het communisme. Veel mensen zijn op zoek naar God, al is de geestelijke honger minder dan 10, 15 jaar geleden. Het materialisme geeft veel mensen tijdelijke voldoening. En binnen de orthodoxe kerk zijn helaas veel naamchristenen – ook al valt er daar een herleving op te merken. Er is alleszins veel werk te doen, want ook al telt de stad een honderdtal evangelisch getinte kerken, op een miljoenenbevolking is dat uiteindelijk niet veel… En alles wat niet tot de orthodoxe kerk behoort, wordt in Rusland nog als een sekte beschouwd.

Wat is er zo specifiek aan Calvary Chapel?

“Calvary Chapel is in Amerika ontstaan ten tijde van de hippiebeweging, in de jaren ’60. Een van de meest kenmerkende eigenschappen is dat we de hele Bijbel geloven en aanvaarden als Gods Woord, maar vooral ook dat we letterlijk van kaft tot kaft preken. Elke week gaan we verder waar we de vorige keer zijn gestopt. Meestal is dat op zondag het Nieuwe Testament en tijdens de doordeweekse dienst het Oude. We vertrouwen op de Heilige Geest en we leggen de nadruk op het onderrichten van Gods Woord. Voor de rest is de samenstelling van iedere kerk natuurlijk uniek. Van de drie kerken in Sint-Petersburg is die van het centrum met 250 leden de grootste, en nogal internationaal. Calvary Chapel Zuid telt vooral Russische Joodse christenen (ook de voorganger) en de kerk van Noord is dan weer een gemeente van allemaal Russen met een Belgische voorganger …”

 
Die gemeente heeft ook vooral jonge leden?

“Vroeger ging het voornamelijk om jeugd en tieners, maar intussen worden we allemaal een dagje ouder. Tegenwoordig zijn het dus vooral jonge gezinnen. Ik ben letterlijk een van de oudsten in de kerk. Er komen af en toe wel oudere mensen binnen, maar die blijven niet omdat ze geen leeftijdgenoten vinden. Ik zeg ze dan dat ze beter kunnen blijven zodat er ook andere ouderen komen, maar daar hebben ze meestal toch geen zin in. En intussen proberen we nu weer nieuwe tieners en jeugd te bereiken…”

 
Hoe zit het met de kerkgebouwen?

“Er zijn maar weinig gemeenten die een eigen gebouw hebben – het is heel moeilijk om een 
samenkomstruimte te vinden. De Lutherse kerk heeft een mooi gebouw, maar tijdens het Sovjet-regime werd die voornamelijk gebruikt als opslagplaats voor aardappelen en dergelijke. Tegenwoordig wordt die weer als kerk gebruikt, maar de gemeente telt maar 30 mensen. Vandaar dat sommige andere gemeenten daar nu ook een onderdak vinden. Onze kerk huurt sinds 2018 een gebouw van een christelijke organisatie (Community Bible Study) en dat is financieel voordelig en bovendien goed gelegen vlak bij een metro station. Op het gelijkvloers hebben we onze kerkzaal en een kleine keuken en toilet, en op de eerste verdieping hebben we 3 klassen voor de zondagsschool en ook een keuken en toilet. Het gaat wel om 2 verdiepingen in een gewoon “rijtjeshuis” dus voor de aanbidding kunnen we momenteel geen drumstel en basgitaar meer gebruiken.”

 
Kent het evangelisatiewerk veel succes?

“We doen de laatste tijd bijna geen grootschalige projecten meer. Het zijn vooral de mensen van de kerk die aan ‘vriendschapsevangelisatie’ doen en, op de universiteit of op hun werk, vertellen over hun geloof. Als gezin zijn we bevriend geraakt met mensen uit een andere kerk die werken met drugsverslaafden en we zijn hen al enkele keren gaan helpen. Daar mocht ik onlangs ook preken en het was een hele ongewone samenkomst: een drugsverslaafde die hervallen is en af en toe in slaap leek te vallen, een ex-politieagent die nu voor hem werkt, en nog een andere collega van de drugsverslaafde (de baas van een relatief groot bedrijf in Moskou).”

Moet je een beetje duizendpoot zijn als voorganger, want je zorgt ook nog voor de muziek en de bijbelstudies…?

 
‘Het is niet dat het moet. Als je helemaal niet muzikaal bent, dan hoef je natuurlijk niet te spelen. Maar ik speel graag gitaar en ik zing, dus leid ik ook de muziek, al hoop ik dat er mensen komen die het kunnen overnemen. Maar je moet wel van werken houden, want er zijn veel dingen die moeten gebeuren – zeker als er geen leiders zijn die je kunnen helpen. Dan moet je eerst zorgen dat de mensen kunnen groeien en geleidelijk taken gaan opnemen in de gemeente. Toch moet je enkel doen wat God je te doen geeft: de verleiding is groot om meer te doen dan je eigenlijk kan, maar dan heb je een goede vrouw nodig, die je er af en toe aan herinnert dat je ook nog een gezin hebt en een belangrijke taak thuis hebt: vader zijn en echtgenoot. Het is best moeilijk om de balans te vinden en op Gods Geest te vertrouwen dat Hij de mensen kan aanwijzen die de kerk kunnen leiden, op Zijn tijd’.

 
Hoe ziet een gemiddelde dag er dan uit?

Bart: ‘Een paar dagen per week ga ik op kantoor werken – we hebben als 3 kerken 1 kantoor – omdat je thuis met 3 kinderen onmogelijk preken kan voorbereiden. We plannen dan vaak ook evangelisatieactiviteiten of een gezamenlijke conferentie. We nemen ook tijd om als voorgangers voor elkaar te bidden – we ervaren veel steun aan elkaar. Elke dag is natuurlijk anders, zo is er op dinsdagavond bij ons thuis een gebedssamenkomst. We hebben in de week ook nog de mannenstudie, waarvoor ik verantwoordelijk ben – al heb ik daar gelukkig nu een medewerker. Ik probeer meer te delegeren, maar als je dat te snel doet, valt het vaak gewoon op de grond. En verder mensen bezoeken, huwelijkscounseling. Liefst geef ik begeleiding voordat de mensen trouwen, maar vaak komen de koppels met hun problemen als ze al getrouwd zijn. Waar mensen zijn, is er zonde, en komen er problemen en dan is er counseling nodig …

 
Je hebt niet speciaal voor zendeling gestudeerd?

‘Ik er over nagedacht om na mijn studie als tolk ook nog naar een Bijbelschool te gaan. Maar ik was bang dat ik dan mijn Russisch vergeten zou zijn tegen de tijd dat ik afgestudeerd was. Daarbij, het was niet mijn eerste verlangen om te gaan preken – ik dacht vooral aan meehelpen in de muziek en het uitvoeren van praktische zaken. Maar als je geroepen bent en je houdt van God en van Zijn Woord, dan is dat het belangrijkste – de rest kan je door studie zelf wel ontdekken. Er zijn vele goede boeken, veel DVD’s en CD’s die je kan gebruiken. Nu studeer ik dagelijks en je blijft eigenlijk eeuwig student.

Wat zijn eigenlijk de problemen van de kerken in Rusland?

Bart: ’Er doet veel valse leer de ronde en daar moeten de mensen tegen beschermd worden. Het is belangrijk dat je je eigen standpunt kent en dat duidelijk maakt aan de gemeente: het verschil tussen Bijbels en onbijbels. Het is zeker een gebedspunt dat de christenen blijven vasthouden en hetgeen ze geleerd hebben uit Gods Woord. Ik zie heel duidelijk dat veel mensen door boeken en dwaalleer afgebracht worden van de Bijbel. Er komen veel programma’s om kerken te laten groeien, veel psychologie in de kerk, veel Oosterse mystiek, veel dingen zoals emerging church of het welvaartsevangelie. Mensen zijn blijkbaar bereid om alles te doen om iets te ervaren, maar ze laten daarbij Gods Woord varen.. Het eenvoudig evangelie van het kruis en de opstanding van Jezus, Gods Woord dat geïnspireerd werd door God – elk woord – op zich niets nieuws dus. De mensen zeggen vaak: ‘we leven in een nieuwe tijd en we willen graag een nieuwe waarheid. Het is gemakkelijker te leven voor je eigen verlangens dan trouw vast te houden aan Gods Woord ondanks de tegenstand. Het gaat om het onderhouden van je persoonlijk relatie met Jezus. Er wordt zoveel verwaterd. Als je mensen wil trekken, mag het hen tegenwoordig niet meer te moeilijk gemaakt worden. Zelfs in veel kerken wordt de Bijbel minder gelezen … Wat mij betreft, staat voorop wat Paulus tegen Timotheüs heeft gezegd: ‘Blijf bij wat je geleerd is, de Heilige Schriften die je kunnen leiden en kunnen wijs maken’. Daarom dat we elke zondag een Bijbelgedeelte lezen en dat vers voor vers uitleggen. God spreekt door Zijn Woord en mensen worden veranderd doordat de Heilige Geest tot hun hart spreekt. Dan heb je eigenlijk geen toeters en bellen nodig'.