Blog Maeyens Kurt en Fokkeline

 

FotDeCraeneBartAnyaGezin2020 2MAEYENS Kurt en Fokkeline 

Stad:  Zaventem en Moerzeke

Land: België

E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. en Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Website: www.vianova.be

Project:  Vianova en Christelijke Hulpverlenings Praktijk

 

Kurt: Ik ben geboren in Leuven en heb sporthumaniora gedaan. Al heel vroeg had ik het verlangen om iets voor de gemeente te betekenen. Ik groeide op in een broedergemeente en daar zag ik de noden. Na mijn humaniora ben ik naar de Bijbelschool gegaan. Leslie Message van de BEZ kwam daar een presentatie geven over die zendingsorganisatie. Het was mijn allereerste kennismaking met de die organisatie en dat werk sprak me enorm aan. De visie, de passie en het verlangen om Gods gemeente hier te bouwen en het evangelie uit te dragen aan mensen die God nog niet kennen. Leslie had van de school een briefje gekregen met namen van studenten die eventueel geïnteresseerd zouden zijn om voor de BEZ te komen werken. Wat bleek? Mijn naam stond bovenaan het lijstje. Op de Bijbelschool heb ik ook Fokkeline leren kennen. Samen hebben wij vier kinderen. Liesbeth, Samuel, Nathan en Eunike.

Fokkeline jij droomde al vroeg van zending?

Fokkeline: Ik ben in Friesland geboren. Ik had het al heel vroeg op mij hart om zendeling te worden. Op mijn zesde experimenteerde ik al met heel weinig beleg op mijn boterham ervan uitgaande dat ik ooit in armoede zou gaan leven. Ik had voornamelijk het verlangen om het evangelie te brengen. Ik kon gefascineerd kijken naar de dominees op de kansel. Maar ik kon de ‘rijke’ dominees niet rijmen met een volk dat niets heeft. Om die reden wou ik de zending ingaan, naar mensen gaan die niets hadden. Op mijn achttiende jaar maakte dat ook dat ik zo snel mogelijk uit Nederland wou om zendeling te worden. Ik kwam in België terecht en ik wist toen ik Kurt leerde kennen dat dit betekende dat ik ook in België zou blijven.

Hoe ervaar je België?

Fokkeline: Door mijn huwelijk met Kurt is de Belgische cultuur in huis gehaald. Daarom vergeet ik soms dat ik uit Nederland kom. Ik vind de geslotenheid van het land wel moeilijk, bijvoorbeeld aan een schoolpoort waar je lang moet wachten alvorens iemand aan te spreken. Ik  merk ook dat de bevolking  niet op zoek is naar God.

Kurt: Een van de moeilijke punten van België is inderdaad de geestelijke strijd. We ervaren die heel duidelijk rondom ons, maar soms zijn we ons er niet altijd genoeg bewust van. Ik hoop dat we als werkers hier gemakkelijker met elkaar kunnen over spreken.

Wat is jouw rol in de BEZ?

Fokkeline: Ik wil me op mijn sterktes richten. Enerzijds heb ik een enorm groot verlangen om te bidden. Werkelijke veranderingen komen tot stand dankzij gebed. Daarnaast vind ik het fijn om betrokken te zijn bij de bezoeken van de zendelingen. Drie jaar geleden ben ik begonnen met Hart Voor Vrouwen binnen de BEZ, omdat ik zelf heb ervaren dat de vrouwen een vergeten publiek vormen. Veel van hen komen uit een ander land, hebben hun familie achtergelaten, werken om de support aan te vullen. Als ze naar de gemeente gaan, merk ik vaak dat ze alleen het kinderwerk doen en ook een stuk verarming meemaken op vlak van geestelijke groei. Daarin wil ik helpen. Het spreken voor vrouwengroepen ben ik enorm fijn beginnen vinden.

Vroeger was er toch meer interesse voor geloof dan nu, zitten jullie als zendingspaar niet in de verkeerde tijd dan?

Fokkeline: Ik denk dat de manier van evangelieverkondiging anders is, in deze tijd kunnen we meer uitstralen wie God is. Als ik door de straat loop verbaast het mij dat niemand lacht, op dat vlak vind ik het een hele uitdaging om als christen te tonen dat God vrede en vreugde geeft. De manier van evangelisatie is veranderd. Vroeger was het meer van deur naar deur gaan.

Veel zendelingen komen vanuit het buitenland, kan Vlaanderen het niet zelf doen?

Kurt: Ik geloof dat dit een van de speerpunten is voor mij als directeur. Ik heb me ook de vraag gesteld in hoeverre de BEZ relevant is. Al biddend heb ik deze vraag aan God gesteld. Ik hoop dat binnen de komende jaren de Vlamingen zelf het geestelijk leiderschap op zich mogen nemen. Zijn er zendelingen van het buitenland nodig? Als God die deur opent, dan denk ik van ja. Maar ik geloof ook dat de Vlamingen zelf in staat zijn om de gemeenten te leiden. Maar ze hebben heel veel aanmoediging en bemoediging nodig.

Was het vroeger ook jouw droom om in de zending te gaan?

Kurt: Ik heb altijd een roeping gehad om voor België te mogen opstaan, om hier met mijn gaven en talenten iets voor God te mogen betekenen. Voor mij is een roeping een heel duidelijk verstaan van Gods stem die stap voor stap bevestigd wordt.

Fokkeline jij bent ook auteur want je hebt een boek geschreven, Van God ontvangen?

Fokkeline: Dat klopt. Het begon op een moment toen ik aan het nadenken was over mij eigen leven. Ik had best geen gemakkelijke jeugd en vroeg God waarom me dit eigenlijk allemaal was overkomen. Ik kreeg toen een duidelijk antwoord: om anderen te troosten met de troost waarmee jij getroost bent. Met dat in mijn achterhoofd ben ik beginnen schrijven over de verwerking van mijn leven met actuele thema’s waar heel veel vrouwen mee zitten. Bijvoorbeeld hoe zeg je tegen je kinderen dat ze kostbaar zijn, hoe kan je zaken doorgeven die jezelf van thuis uit oorspronkelijk niet ontvangen had. Dus vanuit een probleemstelling en hoe ik er vervolgens met God ben uit gekomen.

Wat wil je bereiken met je boek?

Fokkeline: Centraal staat dat God vaak lijden gebruikt om lessen te leren. Ik ben zelf op jonge leeftijd opgenomen geweest in de psychiatrie. De mensen zeiden me dat ik nooit het leven zou aankunnen of iets zou verwezenlijken in de maatschappij. Er was zelf een hulpverlener die wees naar de trein en zei: daar is de oplossing voor jou. Ik denk dat er veel mensen zijn die in gelijkaardige situaties verkeren, burn-outs, depressies,…. ook onder christenen. Ik heb ervaren dat dwars door het lijden heen ik enorm sterk ben geworden, en ik hoop dat de mensen dat mogen meenemen wanneer ze mijn boek lezen.

Komt dat, wat vrouwen betreft specifiek, omdat ze vaak geen eigen positie hebben binnen de kerk?

Fokkeline: Ik denk dat vrouwen vaak hun mannen ondersteunen vanuit de nood die ze zien, en niet vanuit roeping en inzet van gaven en talenten. En door zo jaren lang te investeren raken ze vermoeid.

Wat wil je bereiken als directeur?

Kurt: Het grote verlangen is, en dat klinkt vroom maar ik meen dat oprecht, is dat Gods koninkrijk gebouwd wordt en dat de BEZ daar een middel in is.

In deze tijd van ontkerkelijking moet je toch heel optimistisch zijn om een zendingsorganisatie te leiden?

Kurt: Neen, omdat het niet van ons of het resultaat afhangt. Zo moeten we het bekijken. We willen ten midden van de situatie waarin we geplaatst zijn Gods wil doen en daarin getrouw zijn. Wij mogen gieten en planten maar Hij moet de wasdom geven. Hoe hard België ook mag zijn, vanuit dat opzicht  geloof ik nog altijd in zendingswerk. Aan de (zeker buitenlandse) achterban is dit soms moeilijk om over te dragen.

Hoe moeilijk is het om van giften te leven als zendeling?

Kurt: Niet gemakkelijk, het is een stuk onzekerheid. Ik kan me goed voorstellen dat jonge mensen daar enorm tegen opzien. Maar als je het persoonlijk aan ons vraagt, we zouden het nooit anders willen. Dat komt omdat we geleerd hebben om op God te vertrouwen in goede en in slechte dagen. Dat is de rijkdom om van giften te leven. Langs de andere kant: het is het minimum, het blijft het minimum en het zal nooit meer als het minimum zijn. Toen men hoorde dat ik directeur werd van de BEZ dachten ze dat ik nu een directeursloon zou krijgen. Het tegendeel is uiteraard waar. In Vlaanderen moet de mentaliteit wel veranderen hier rond. Ik wil in gesprek gaan met de denominaties en spreken hoe we structureel iets kunnen betekenen op financieel vlak voor jonge mensen die de zending in willen gaan. Langs de andere kant heeft België een goede sociale zekerheid en komt daardoor de zendelingen hier bijgevolg ook sociaal tegemoet. Dat is niet altijd zo in andere landen.

Hoe ga je jonge mensen overhalen om in de zending te gaan?

Kurt: Met 3 sleutelwoorden, geloof, hoop en passie. Ik hoop dat jonge mensen ontdekken dat het meer dan de moeite waard is om in dit land aan zending te doen. Hen vertellen dat je God aan het werk zal zien en je zelf gevormd en gekneed gaat worden. Ik wil sterker onder de aandacht brengen dat dit werk eeuwigheidswaarde heeft en je daaruit passie kunt halen. Zendeling zijn is het mooiste beroep dat er is, namelijk eeuwigheid mogen aanbieden.